Marie Wilson - Δαιδαλώδεις Ισομορφίες
Κατάλογος που εκδόθηκε επ’ ευκαιρία της ομότιτλης ατομικής έκθεσης της Αμερικανίδας εικαστικού το 2000 στην Ελληνοαμερικανική Ένωση.
Περιλαμβάνει κείμενα και φωτογραφίες έργων της Marie Wilson.
“Οι Οπτασίες της Μαρί Γουίλσον εξαπλώνονται σαν μια θηλυκή ζούγκλα. Ξεδιπλώνονται από έναν μικροσκοπικό σπόρο στο έδαφος του χαρτιού ή του καμβά και εμπλέκουν όλον τον όγκο του χώρου μέσα στις άπειρες μορφές τους.
Κορμοί γεννούν αναρριχητικά τροπικά φυτά, πλάσματα, σώματα, σπείρες, όλα σε μια μεγάλη θρεπτική θηλυκή συνοχή που απορροφά και προσφέρει ζωή χωρίς φραγμούς.”
- Νάνος Βαλαωρίτης, από την Εισαγωγή της έκδοσης
Η Marie Wilson είναι μία από τις σπουδαιότερες γυναίκες ζωγράφους του Σουρεαλισμού. Στην ατομική της έκθεση με τίτλο Δαιδαλώδεις Ισομορφίες στην Ελληνοαμερικανική Ένωση παρουσίασε ζωγραφικά έργα αντιπροσωπευτικά του μοναδικού της τρόπου και ύφους από το σύνολο της καλλιτεχνικής της πορείας. Στα έργα της, τα χαρακτηριστικά στοιχεία απόλυτης συμμετρίας διαμορφώνουν εξαιρετικά πολύπλοκες μορφές. Σε αυτά, όπως το σχέδιο μιας δαντέλας, αναπτύσσονται εικόνες γύρω από έναν τοτεμικό κεντρικό άξονα, μέσα στις οποίες συχνά κανείς μπορεί να "διαβάσει" μορφές όπως μάσκες των Μaya, κινέζικα σύμβολα, μορφές εντόμων, ζώων και γαλλικών gargoyles.
Κείμενα
Λεωνίδας Φοίβος Κόσκος
Νάντια Αργυροπούλου
Νάνος Βαλαωρίτης
Laura Corsiglia
Susan Moulton
Νάντια Αργυροπούλου
Νάνος Βαλαωρίτης
Laura Corsiglia
Susan Moulton
H Marie Wilson (1922-2017) γεννήθηκε στο Cedarville της Καλιφόρνια. Μετά την ολοκλήρωση της ακαδημαϊκής της εκπαίδευσης στις Καλές Τέχνες (B.A. Mills College, M.A. University of California, Berkeley), ο Zan Varda έγινε μέντοράς της, μεταδίδοντάς της την γλώσσα της μοντέρνας τέχνης και την χρωματική συναισθησία. Το 1952, έφυγε από την Αμερική για το Παρίσι, όπου o στενός της φίλος Wolfgang Paalen την σύστησε σε έναν ευρύ κύκλο υπερρεαλιστών ζωγράφων. Ένας από εκείνους, ο André Breton, αναδείχθηκε ως σημαντική πολυετής φιλία και μέγιστη επιρροή στο έργο της. Kατά την οκταετία της διαμονής της στο Παρίσι, διατήρησε στενές σχέσεις με τους συναδέλφους της σουρεαλιστές καλλιτέχνες, συμμετείχε με έργα της σε εκθέσεις τέχνης και συνεισέφερε με άρθρα περί εικαστικών σε περιοδικά. Το 1954, εργάσθηκε για μικρό διάστημα στο ατελιέ του Pablo Picasso στο Vallauris. Το 1960, παντρεύτηκε τον Έλληνα ποιητή Νάνο Βαλαωρίτη, με τον οποίο απέκτησε τρία παιδιά. Το ζεύγος μετακόμισε στην Ελλάδα αμέσως μετά τον γάμο του και παρέμεινε εκεί για 8 χρόνια. Την περίοδο 1963-1966, ανέπτυξε συνεργασίες ως καλλιτέχνης και ως αρθρογράφος με τα περιοδικά Πάλι και Residu. Έγχρωμοι πίνακές της χρησιμοποιήθηκαν από τον Έλληνα ποιητή και ψυχαναλυτή Ανδρέα Εμπειρίκο ως εξώφυλλα των βιβλίων του. Επίσης, εικονογράφησε ποιήματα του Octavio Paz, της Μαντώς Αραβαντινού και του Νάνου Βαλαωρίτη, ο οποίος με τη σειρά του έγραψε ποιήματα στα Γαλλικά για την συλλογή σχεδίων της Χώρα του Διαμαντιού (Terre de Diamant, 1958). Το 1991, συμμετείχε σε σημαντική έκθεση για τον Σουρεαλισμό στο Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης του Παρισιού.
