«Ελλάς εκβλαστάνουσα: Η Ελλάδα που δημιουργεί»: Ο Βασίλης Παπαβασιλείου συνομιλεί για το θέατρο με τον Πλάτωνα Μαυρομούστακο.
Από το πρίσμα της σκηνικής υλοποίησης των θεατρικών οραμάτων στο πλαίσιο του ανεξάρτητου κράτους υπάρχει μία κομβική στιγμή, που εκκινεί από τα τέλη του 19ου αιώνα και φτάνει ως τη δεκαετία του ‘30. Με βάση αυτή τη χρονική διαίρεση-κατηγοριοποίηση θα μιλήσουμε για το ανθρώπινο κεφάλαιο της πνευματικής κληρονομιάς του νεοελληνικού κράτους: για τους πρωταγωνιστές αυτής της νέας δραστηριότητας για το θέατρο, της σκηνοθεσίας, η οποία στη νεωτερική της εποχή κατέστη καθοδόν η τέχνη που χάρισε το θέατρο στον 21ο αιώνα. Από αυτή την άποψη, το νεοσύστατο κράτος συγχρονίζεται με τους ρυθμούς της ευρωπαϊκής νεωτερικότητας, οι οποίοι αποφέρουν τη γέννηση της θεατρικής σκηνοθεσίας τη δεκαετία του 1880.
.jpg "Παπαβασιλειου-(6).jpg")
Ο Βασίλης Παπαβασιλείου είναι σκηνοθέτης, ηθοποιός, συγγραφέας, μηχανικός ήχου. Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1949. Ξεκίνησε τις σπουδές του στην Ιατρική του Α.Π.Θ., τις οποίες όμως δεν ολοκλήρωσε, καθώς ξεκίνησε να σπουδάζει στη Δραματική Σχολή του Θεάτρου Τέχνης. Συνολικά έχει σκηνοθετήσει σαράντα παραστάσεις μέσα σε ισάριθμα χρόνια (έργα Σοφοκλή, Ευριπίδη, Γκολντόνι, Μαριβώ, Μολιέρου, Γκαίτε, Χόρβατ, Σαίξπηρ, Πιραντέλλο, Αναγνωστάκη, Στάικου, Μανιώτη, κ.ά.). Έχει γράψει τα θεατρικά κείμενα Τους Ζυγούς Λύσατε, Relax…Mynotis, Σιχτίρ ευρώ, μπουντρούμ δραχμή… θα πεις κι ένα τραγούδι. Έχει μεταφράσει θεατρικά και πεζά κείμενα (Γκολντόνι, Μποντ, Μολιέρος, Μπαρτ, Σαντ, κ.ά.). Στις τελευταίες σκηνοθετικές του δουλειές συγκαταλέγονται: Η δεύτερη έκπληξη του έρωτα και η Ελένη του Ευριπίδη στο Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος.
Γεννήθηκε στην Αλεξάνδρεια. Καθηγητής στο Τμήμα Θεατρικών Σπουδών Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών (1991 κ.εξ.). Πτυχιούχος Νομικής ΕΚΠΑ (1981), Διδάκτωρ Institut d' Études Théâtrales, Université Paris 3 Sorbonne Nouvelle, (1987). Δίδαξε σε πανεπιστήμια και ερευνητικά κέντρα Ευρώπης και Αμερικής. Ιδρυτικό μέλος Ευρωπαϊκού Δικτύου Έρευνας και Τεκμηρίωσης Παραστάσεων Αρχαίου Ελληνικού Δράματος. Μελετήματα του για την ιστορία, δραματουργία, πρακτική του ελληνικού θεάτρου και νεότερες παραστάσεις αρχαίου δράματος δημοσιεύονται σε ελληνικά και διεθνή επιστημονικά περιοδικά. Δραματουργός, συνεργάτης θεατρικών οργανισμών και επιτροπών Υπουργείου Πολιτισμού. Βιβλία: Ένα θαμπό χειρόγραφο. (1994), Μολιέρος (2002),Το θέατρο στην Ελλάδα 1940-2000. Μια επισκόπηση (2005), Σχεδιάσματα ανάγνωσης (2006), Αντί Κριτικής.(2006) – Επιμ. (επιλ.): Κάρολος Κουν. Οι Παραστάσεις. (2008), Γ. Σιδέρη: Ιστορία του Νέου Ελληνικού Θεάτρου, (4 Τόμ: 1990 - 2010), Δημοτικό Θέατρο Πειραιά (2013), με Broze,M. – Couloubaritsis, L. – Hypsilanti, A. – Viviers,D. Le Mythe d’Hélène, (2005), με Σ. Φελοπούλου: Relations France-Grèce:Le théâtre des années 1960 à nos jours. (2016), με Γ. Βαρζελιώτη: Σκηνή και ΑμφιΘέατρο. Αφιέρωμα στον Σπύρο Α. Ευαγγελάτο (2018). Ιππότης Τάγματος Ακαδημαϊκού Φοίνικα Γαλλικής Δημοκρατίας.